Joepie een tandje!

Stevie is ondertussen 20 weken (vier maand en drie weken) oud. Sinds vorige maand had ze enorm veel last van haar tandjes, die toen nog niet zichtbaar waren. Ze kwijlde en 'knabbelde' erop los! Ze viel zo waar mijn vingers aan, zoals een uitgehongerde hond op een stuk steak zou doen. Chance dat er toen nog geen tandjes zichtbaar waren. Ze zeurde ook verschrikkelijk hard en alleen mama was goed genoeg om mee te knuffelen. Papa at ze regelmatig op, maar knuffeltijd was met mama. Papa opeten doet ze trouwens nog alle dagen. Daarnaast kon het volgens kind en gezin niet dat ze nu al tandjes zou krijgen, maar niets was minder waar.

Twee weken geleden begon ze na haar badje plots super hard te krijsen. Xan wist niet wat er gebeurde of wat er aan de hand was, maar mijn instinct zei meteen dat het haar tandje ging zijn. Omdat ik nog geen tandje voelde heb ik haar een verkoelende gel gegeven, haar tandvlees wat gemasseerd en gaan slapen. Ja ja, volgende ochtend zat haar tandje er volledig door! Ik was zo fier op haar eerste tandje, maar langs de andere kant ook super bang. Ik geef borstvoeding, dus uw tepel in een mondje met tanden steken is naar mijn gevoel nooit geruststellend. Stevie "beet" al regelmatig eens op mijn tepel met haar tandvlees, wat een verschrikkelijk pitsend gevoel geeft. Nu kan ik uit ervaring meedelen dat ik liever het tandvlees heb, dan dat messcherp tandje. 

Ondertussen heeft ze mij dus al wel regelmatig gebeten. Soms bijt ze mij en laat ze niet meteen los. Dat doet verschrikkelijk veel pijn! Met dat tandje kan je echt patatten schillen. Zo scherp! En ooh zo schattig natuurlijk ook. Elke keer als ze lacht, zie je een klein spierwit stompje boven haar tandvlees uitsteken. Ondertussen is nummer twee ook al bijna daar. Toen we deze week terug bij kind en gezin moesten zijn en Stevie de dokter beet keek ze mij verbaasd aan. "Heeft zij nu al een tandje?" Ik weet niet wat ze anders in haar mond zou kunnen hebben dat zo scherp is dus ik antwoordde "Ja, blijkbaar wel en nummer twee is ook al onderweg." Na haar spuitjes en andere onderzoekjes werd ze volledig goedgekeurd door de pediater en vastgesteld dat ze een beetje voor zou staan op haar leeftijd. Behalve dan qua lengte en gewicht. Ze is nog steeds redelijk klein voor haar leeftijd en een dikke is het ook niet. Ik maak mij er nog niet te veel zorgen over, zolang ze maar gezond en gelukkig is. Ik ben immers ook geen grote en Xander heeft ook geen grammetje vet te veel.