De kinderwens
Xander en ik hebben van in begin gezegd dat we heel graag kinderen zouden willen, maar natuurlijk niet meteen. We waren ongeveer 2 jaar en half samen toen we besloten dat ik zou stoppen met de pil. We woonden immers al 2 jaar samen, we hadden al veel samen meegemaakt en doorstaan, we zijn verloofd en hadden beide wel het gevoel dat het tijd was om aan kindjes te beginnen. Ik had van kinds been af al het idee om verloofd te zijn op 20 jaar, op 21 jaar zwanger te zijn en mama te worden op 22 jaar. Mijn zussen, die 13 en 16 jaar ouder zijn dan mij, hadden al kinderen. Debby, de zus die 16 jaar ouder is dan mij, heeft een tweeling van 7 jaar ondertussen. Mel, de zus die 13 jaar ouder is, heeft een dochtertje van 2 jaar en half. Toen mijn jongste nichtje, Robin, geboren werd begon het bij ons beide wel heeeel erg fel te kriebelen.
We hadden al twee poezen in huis gehaald om mijn "honger naar moeder zijn" te stillen. Ik behandelde mijn twee poezen dus ook echt als mijn baby's. Pebbles en Marie-Jeanne vonden dat natuurlijk niet zo erg, maar een poes is en blijft geen baby. 2 maand voor Robin haar eerste verjaardag vierde, stopte ik met de pil. We hadden de knoop doorgehakt: wij zouden een kindje krijgen. Wanneer je effectief zwanger wordt weet je nooit, al hoopte ik om meteen zwanger te zijn. Achteraf bekeken was dat natuurlijk geen realistisch beeld. Na 3 heel teleurstellende maanden besliste ik om af te vallen. Ik was niet extreem dik of zo, maar ik voelde mij niet goed meer in mijn vel. Ik wou ook een gezonder lichaam om een baby'tje in te baren, zodat ik ook een gezonde baby zou krijgen. Ik was 8 kg kwijt na 3 maanden.
We hadden inmiddels een huis gekocht, het huis aan het schilderen en aan het verhuizen. Ik was 24/7 misselijk, maar overgeven deed ik niet. We waren zo druk bezig geweest met alles dat ik er nog niet bij had stilgestaan dat ik nu wel eens zwanger kon zijn. Ik durfde er ook niet meer op te hopen omdat ik super teleurgesteld was als de testen negatief waren. Hierdoor stelde ik de test ook steeds uit, want "het zal toch weer niks zijn". Toen de test wél positief bleek te zijn, kon ik het amper geloven! Het duurde echter een paar uur voordat het tot mezelf doordrong. IK WORD MAMA.